1974 : Bowling Strike

Eind 1973 behaalde de Zultse brouwerij alweer een ereprijs : deze keer een Gouden medaille voor Reinbräu op de “Sélection Mondiale de la bière et des Boissons non-alcoholisées” te Parijs.

In de zeventiger jaren begon de traditionele bierhandelaar meer en meer de nadelige gevolgen te ondervinden van de massaverkoop van bier en frisdranken door grootwarenhuizen, supermarkten (discounts) en drive-ins.

Anglo-Belge ging niet in deze trend deels uit traditie, deels omdat de structuur van haar distributienet dit niet toeliet. Daardoor heeft de brouwerij talrijke klanten zien verloren gaan. Anglo-Belge verzette zich ook t egen afprijzing van haar producten. Een poging om goedkopere limonades (Citronade en Orangeade) via de bierhandel te verkopen kende geen succes. In de pilsmarkt zorgde de sector zelf voor een antwoord : zij produceerden gesteund door hun verbond de Kaly-pils die niet in de “food” te verkrijgen was.

In 1974 laat Anglo-Belge op de verworven terreinen van de vroegere brouwerij Martens een moderne bowling oprichten naar Amerikaans model (10 banen). De bowling kende een stijgende bijval en de Zultenaren overwonnen hun drempelvrees voor de bowlingsport …

In de jaren ’70 hebben vooral de limonaden een goede beurt gekregen. De intrede van de okergelde plastiekbakken zorgen voor de meest zichtbare verandering. Limonade werd afgevuld in 1/5 liter-flesjes (vroeger 1/4) en 1-literflessen. De vijsstop werd vervangen door een aluminiumsluiting en nog later door een kunststofdop.

Door de vraag naar betere limonades werden alle kunstmatige kleurstoffen geweerd en werd een gamma fruitdrinks, op basis van zuivere suiker, aan het assortiment toegevoegd (wel duur). Om tegen de concurrentie in te gaan werd opnieuw gestart met de coladrink “BIP ‘A”, en deed het commercieel uitstekend.